SZPIC FIŃSKI

przez | 17 marca, 2015

SZPIC FIŃSKI

Jedna z ras psów zaliczana do szpiców myśliwskich.

Psy w tym typie występowały od dawna we wschodniej części Półwyspu Skandynawskiego. Jednak dokładne pochodzenie rasy jest obecnie nieznane i istnieją na ten temat różne teorie. Często przyjmuje się, że szpic fiński to jedna z ras pierwotnych, pochodzących od wilka, która w określonych warunkach geograficznych ewoluowała do znanego dzisiaj kształtu, dostosowując się do charakterystyki sosnowych lasów Skandynawii. Inna teoria mówi, że jest to rasa, która przywędrowała do Finlandii razem z plemionami ugrofińskimi, które skolonizowały półwysep. Niektórzy kynolodzy prezentują pogląd lansowany przez Ivana Svedrupa, uznającego za przodka szpica fińskiego półdzikiego psa, który zamieszkiwał w starożytności Indie i przybył aż z tamtąd do Skandynawii w okresie wędrówki ludów.

Systematyzacja rasy rozpoczęła się w latach 90 XIX wieku, kiedy Hugo Richard Sandberg, fiński leśnik, opublikował pierwszy opis rasy wraz z informacjami na temat polowania. W 1892 r. w Finlandii rozpoczęto rejestrowanie tych psów. Duże zasługi dla współczesnej hodowli miał Hugo Roos, który przez 30 lat zebrał kilkanaście typowych psów, dających początek niemal wszystkim późniejszym szpicom fińskim. Poza Finlandią rasa najwcześniej pojawiła się w Anglii, gdzie psy te zyskały stosunkowo dużą popularność i zachowują ją do dziś. Szpice fińskie są obecnie hodowane w wielu krajach – co ciekawe większość z nich pochodzi właśnie z angielskiej populacji.

Sierść średniej długości, na głowie, uszach i po przedniej stronie nóg krótka. Na grzbiecie i wokół szyi sierść jest dłuższa, zwłaszcza u psów, u których tworzy efektowny kołnierz. Dłuższym włosem pokryty jest też ogon, oraz tylne powierzchnie nóg. Pod włosem okrywowym znajduje się podszerstek o jaśniejszym, prawie białym kolorze.

Maść jednolita ruda, lub ruda z białymi znaczeniami. Intensywność koloru zmienia się na tułowiu. Na grzbiecie i na głowie kolor jest bardziej intensywny i ciemniejszy, a na brzuchu, łapach i ogonie występują jaśniejsze odcienie. Białe znakowania mogą wystąpić na palcach i na piersi. Dopuszcza się też występowanie niewielkiej ilości czarnych włosów

Pierwotnym przeznaczeniem szpica fińskiego było polowanie na głuszce. Poza Finlandią rasa traktowana jest jednak głównie jako pies wystawowy i do towarzystwa.