Kot cornish rex
Miejsce pochodzenia Wielka Brytania
Początki rasy lata 50. XX w.
Inna nazwa brak
Waga 2,5—4,5 kg
Długość życia 10 —14 lat
Charakter wymagający, swawolny
Nazwa gatunkowa — rex – pochodzi od belgijskiego króla Alberta I, który usiłował zaprezentować kędzierzawe koty długouche. Nie spełniały one standardów, ale aby nie urazić monarchy, zostały przyjęte i wpisane pod nazwą rex (łac. ‘król’).
Niezwykłe pomarszczone futerko z pewnością wyróżnia kota cornish rex spośród wszystkich innych kotowatych. I chociaż podobnie wyglądające kocięta pojawiały się wcześniej od czasu do czasu, dopiero w 1950 r. zaczęto hodować gatunek, jaki znamy do dziś. Wszystko zaczęło się od Sercny, szylkretowo-białej kotki krótkowłosej należącej do Niny Ennismore i Winifredy Macalister. Na farmie w Bod-min w Kornwalii kotka wydała na świat pięcioro kociąt, z których czworo miało zwyczajną krótkowłosą sierść, zaś piąte, o imieniu Kallibunker, urodziło się z mocno kędzierzawym, kremowym futerkiem i wąsami skręconymi niczym sprężynki.
Za namową lokalnego hodowcy właścicielki Kallibunkera wzięły udział w programie hodowlanym, który objął jego matkę. W rezultacie urodziły się kolejne dwa kocięta o kręconej sierści.
Kot cornish rex jest niezwykle inteligentnym zwierzęciem, uwielbia towarzystwo człowieka, innych kotów, a nawet psów, jeżeli pozna je w młodym wieku. Domaga się uwagi, jednak będzie szczęśliwy zostawiony w towarzystwie innych kotów, kiedy właścicieli nie ma w domu. Łagodny z natury, jest doskonałym kompanem dzieci, jeżeli tylko będą go traktować z szacunkiem, na jaki zasługuje. Z drugiej strony, daleko mu do kanapowych kotów i zdecydowanie woli dobrą zabawę w polowanie na piłeczkę pingpongową niż wieczór przed telewizorem. Co interesujące, niezwykłe futerko czyni go idealnym zwierzakiem dla cierpiących na alergię, chociaż nie dotyczy to wszystkich uczulonych osób.
