Kot devon rex
Miejsce pochodzenia Wielka Brytania
Początki rasy lata 60. XX w.
Inna nazwa kot pudel
Waga 2,5-4 kg
Długość życia ponad 15 lat
Charakter bardzo aktywny
Zamiast sportowych wąsów devon rex ma szczeciniasty zarost. Jego wąsy są tak kruche, że rzadko rosną dłuższe niż na dwa centymetry.
Przez pewien czas Beryl Cox podziwiała dużego, czarnego, kędzierzawego kocura zamieszkującego okropną, opuszczoną kopalnię cyny niedaleko jej domu w Buckfastleigh, w Devon. Kot nigdy nie pozwolił się oswoić i wolał wieść dzikie życie wśród lokalnych ruin. Pewnego dnia w 1959 r. kobieta zauważyła, że znalazł sobie towarzyszkę — innego bezdomnego kota, szylkretowo-białą samiczkę. Po krótkich poszukiwaniach panna Cox znalazła na skraju pola w swoim ogrodzie cały miot kociąt. Zauważyła, że jeden z kotków o przydymionym, czarnym futerku ma również kędzierzawą sierść. Nazwrała go Kirlee, zabrała do domu i zaopiekowała się nim.
Szanowany hodowca i sędzia wystawowy Brian Stirling-Webb odkupił Kirlee jako dodatek do swojej kolekcji kotów rasy cornish rex. Jednak kotka, chociaż fizycznie podobna do swoich kuzynów, okazała się całkiem nowym gatunkiem powstałym ze skrzyżowania dwóch kompletnie różnych odmian, wydających zwyczajne, prostowłose potomstwo. Stirling-Webb uporczywie kontynuował swoje badania i krzyżował kotkę z innymi odmianami, aby wzmocnić jej materiał genetyczny. Jego wysiłki z wolna zaczęły przynosić owoce i po 10 latach wyhodował całkiem nowy gatunek sklasyfikowany przez GCCF.
Oczy ogromne niczym spodki filiżanek i przerośnięte uszy nadają uroczemu kotu wygląd chochlika, który odróżnia go od jego kornwalijskiego sąsiada. Często opisywane jako „mali terroryści”, koty te są wyśmienitymi akrobatami, lubią wspinać się czy zwisać z firanki. Są kochające i posłuszne. Można je nawet nauczyć wychodzenia na spacery w uprzęży. Chociaż uwielbiają towarzystwo człowieka, pod żadnym względem nie są zwierzakami kanapowymi. Zdecydowanie wolą brać udział w zabawach i gonitwach.
