Kot munchkin

przez | 7 kwietnia, 2011

Kot munchkin

Miejsce pochodzenia Stany Zjednoczone
Początki rasy    1983
Inna nazwa    brak
Waga    2,5-4 kg
Długość życia    12—15 lat
Charakter    żywy i uczuciowy

Najmniejszym kotem na suniecie jest Heed. Ten malutki biało–czarny kot munchkin urodzony w 2006 r. miał zaledwie 8 cm wysokości w 14. tygodniu życia i z powodzeniem mógł schować się za puszką coli.

Uroczy munchkin jest naturalnie przystosowanym do domowego życia kotem o niezwykle krótkich nóżkach. Chociaż został dopiero niedawno dodany do rejestru rasowych kotów przykłady takich zwierząt są rejestrowane od lat 40. XX w. na terenie Niemiec, Wielkiej Brytanii i Rosji. Właśnie w Rosji nazywano go „kangurzym kotem ze Stalingradu” ze względu na jego tendencje do przysiadania na tylnych łapach i machania przednimi w powietrzu.

W Europie raczej nic ma już takich kotów, ale w 1983 r. nauczycielka Sandra Hochenedel natknęła się na nie w Rayville w Luizjanie. Pewnego dnia kobieta zauważyła dwie kotki chowające się pod samochodem przed wścibskim buldogiem. Uratowała je, a gdy zorientowała się, że są w ciąży, przygarnęła do siebie. Zatrzymała jedną z kotek i nazwała ją Blackberry, a drugiej, którą podarowała przyjaciółce, nadano imię Blueberry.
Od początku było oczywiste, że obie kotki mają niecodzienny wygląd dzięki krótkim, serdelkowatym nóżkom, a ku wielkiemu zaskoczeniu także ich kocięta odziedziczyły tę cechę. Hochencdel wraz z przyjaciółką, Kay LaFrance, właścicielką drugiej kotki, skontaktowały się z komisją genetyczną TICA w 1990 r. Po oględzinach okazało się, że krótkie nóżki są skutkiem mutacji genetycznej przekazanej kociętom waz z dominującymi genami ich matek. Rasa została zaprezentowana publicznie w 1991 r. i oficjalnie zarejestrowana przez TICA w 1994 r. Nazwana na cześć malutkich mieszkańców krainy Manczkinów, bohaterów klasycznej powieści Czarnoksiężnik z Krainy Oz z 1939 r., rasa rośnie w siłę, chociaż wciąż nie jest uznawana przez niektóre stowarzyszenia.

Pomimo drobnej postury pewny siebie munchkin potrafi biec tak szybko, jak każdy kot o normalnych rozmiarach. Jego sposób poruszania się opisywany jest jako fretkopodobny. Potrafi się wspinać i skakać tak dobrze, jak jego krewni.
Jest łagodnie usposobiony, pewny siebie i okazuje wielkie uczucie swoim ludzkim towarzyszom.