Owczarek belgijski Malinois

przez | 16 marca, 2015

Owczarek belgijski Malinois.

Grupa I, psy pasterskie i stróżujące.

Wygląd ogólny: Pies średniej wielkości, proporcjonalny, inteligentny. Harmonijnie zbudowany z dumnie noszoną głową, elegancki, powinien sprawiać wrażenie silnego, ale nie ciężkiego. Spojrzenie czujne, wyrażające inteligencję, o pytającym wyrazie.

Głowa: Rzeźbiona, dość długa, sucha. Czaszka i kufa równej długości lub kufa odrobinę dłuższa od czaszki. Przełom czołowy umiarkowany, górna linia mózgoczaszki i kufy równoległe.

Nos: Czarny, nozdrza rozwarte.

Kufa: Średniej długości, zwężająca się stopniowo w kierunku nosa. Kość nosowa prosta, linie kufy i czaszki równoległe.

Wargi: O cienkiej tkance, przylegające, mocno wypigmentowane, różowe błony śluzowe nie mogą być widoczne.

Policzki: Suche, dość płaskie, chociaż umięśnione.

Uzębienie: Mocne, białe, równe zęby mocno osadzone w dobrze rozwiniętych szczękach. Zgryz nożycowy. Zgryz cęgowy dopuszczalny (preferowany przez przewodników stad owiec i bydła).

Przełom czołowy: Średni, ale zaznaczony.

Łuk brwiowy: Niewyraźny, kufa wypełniona pod oczami.

Czaszka: O średniej szerokości w stosunku do długości, czoło płaskie z lekko zaznaczoną bruzdą czołową. Linie czaszki i kufy równoległe.

Oczy: Średniej wielkości, nie wyłupiaste i nie osadzone głęboko, o kształcie zbliżonym do migdała, brązowe, możliwie najciemniejsze. Czarne obwódki oczu. Oczy skierowane prosto. Spojrzenie inteligentne i badawcze.

Uszy: Trójkątne, stojące, wysoko osadzone, proporcjonalne. Brzegi małżowiny zaokrąglone.

Szyja: Dość długa, umięśniona, bez wiszącego podgardla, poszerzająca się stopniowo w kierunku łopatek.

Kark: Lekko wypukły.

Przód: Wyraźne i mocne mięśnie, mocna kość.

Łopatki: Kości łopatek długie, skośne i płaskie, wyraźnie ukątowane z kością ramienia tak, aby łokcie poruszały się swobodnie.

Ramię: Powinno poruszać się równolegle do osi podłużnej ciała.

Przedramię: Długie i umięśnione.

Nadgarstki: Mocne i krótkie, stawy proste bez śladu krzywicy.

Stopy: Raczej okrągłe, palce wypukłe i zwarte, poduszki grube i elastyczne, paznokcie ciemne i mocne.

Tułów: Korpus mocny, ale nie ciężki. Wysokość w kłębie równa długości od łopatek do nasady ogona u psów, u suk długość może być odrobinę większa od wysokości.

Przedpiersie: Z przodu niezbyt szerokie ani nie za wąskie. Z boku wyraźnie widoczne.

Klatka piersiowa: Głęboka, niezbyt szeroka. Żebra w górnej ich części zaokrąglone, łagodnie schodzące do mostka, sięgające daleko do tyłu.

Kłąb: Wyraźnie zaznaczony.

Linia górna: Prosta, szeroka i umięśniona.

Brzuch: Średnio rozwinięty, nie wiszący, nie podkasany, stanowiący kontynuację dolnej linii klatki piersiowej.

Zad: Lekko opadający, dość szeroki.

Tył: Mocny, ale nie ciężki, prostopadły do ziemi.

Uda: Szerokie, muskularne. Kolano prawie prostopadłe do miednicy.

Podudzie: Długie, szerokie, muskularne i wyraźnie kątowane w stawie skokowym. Staw skokowy mocny, szeroki. W widoku z tyłu pięty równoległe do siebie.

Pięty i śródstopie: Krótkie, mocne, ostrogi niepożądane.

Stopy: Lekko owalne, palce łukowate, zwarte. Poduszki grube i elastyczne. Paznokcie ciemne i mocne.

Ogon: Średniej długości, wysoko osadzony, mocny u nasady, nisko noszony, koniec u nasady lekko zakręcony na wysokości stawu skokowego. W ruchu ogon noszony wyżej. Nie może być zakręcony w kształcie haka ani skrzywiony.

Szata: Jednolita czarna maska obejmuje górne i dolne wargi, kąciki warg i powieki. Długość włosa, kierunek jego ułożenia są cechami różnicującymi powyższe cztery rasy. Wszystkie muszą mieć obfity, przylegający, dobrego gatunku, z wełnistym podszerstkiem. Dopuszczalna jest odrobina bieli na piersi i palcach.
Owczarek Belgijski Groenendael – Jednolity czarny.
Owczarek Belgijski Lakenois – Płowy z czarnymi końcami niektórych włosów, głównie na kufie i ogonie.
Owczarek Belgijski Malinois – Tylko kolor płowy z czarnym nalotem ( czarnymi końcami włosów ) i z czarną maską.
Owczarek Belgijski Tervueren – preferowany jest kolor płowy z czarnym nalotem (czarnymi końcami włosa) jako najbardziej naturalny. Płowy kolor powinien być ciepły – intensywny czerwony – nie jasny ani nie rozmyty.