Owczarek pirenejski długowłosy

przez | 16 marca, 2015

Owczarek pirenejski długowłosy

Kraj pochodzenia : Francja

Klasyfikacja FCI : Grupa 1 : Psy pasterskie i zaganiające (za wyjątkiem szwajcarskich psów pasterskich), Sekcja 1: Owczarki
Rasa podlega próbom pracy.

Wygląd ogólny: Pies poniżej wagi i wzrostu średniego, wykazujący maksimum energii. Wyraz pyska zawsze wybitnie czujny; mądre i podejrzliwe spojrzenie w połączeniu z ogromnie żywymi ruchami przyczyniają się do charakterystycznego wrażenia tego psa – nieporównywalnego w stosunku do wszystkich innych ras.
Wady: Pies ciężki, niezbyt ruchliwy; ciężka muskulatura; prostacki wyraz; zły w ruchu; kłus krótki lub ograniczony.

Wzrost: Psy od 40 cm do 48 cm, suki od 38 cm do 46 cm. Dopuszczalna tolerancja 2 cm ponad wzrost maksymalny w przypadku osobników doskonałych w typie.
Wady dyskwalifikujące: Wzrost poza zakresem.

Głowa: Czaszka umiarkowanie rozwinięta, prawie płaska z nieznacznie zaznaczoną bruzdą czołową, harmonijnie zaokrąglona po bokach, z lekko zaznaczonym guzem potylicznym.
W części przedniej opada łagodnie w kierunku kufy, a stop nie jest znaczny. Głowa jest generalnie kształtu trójkątnego i przypomina głowę niedźwiedzia brunatnego.
Wady: Czaszka trójkątna, wydatnie rozwinięte czoło; głowa zbyt krótka, zbyt długa lub zbyt wąska; Zbyt wyraźny stop; włos zbyt obfity, zwłaszcza gdy zasłania oczy.

Kufa: Prosta, raczej przykrótka tak, że całkiem oczywista jest przewaga czaszki nad częścią twarzową. Wąska, ale bez przesady, w kształcie klina. Niezbyt grube wargi całkowicie zakrywają żuchwę, a kąciki warg nie są widoczne. Błony śluzowe warg oraz podniebienia czarne albo mocno przyczernione. Nos czarny. Włos na kufie musi odpowiadać podanemu w dalszej części opisowi szaty.
Wady: Kufa kwadratowa lub prostokątna; kufa zbyt długa lub zbyt krótka; brak pigmentacji; włos zbyt obfity, zasłaniający oczy.
Wady dyskwalifikujące: Nos inny niż czarny.

Oczy: Powieki o czarnych oprawie, niezależnie od umaszczenia, otaczające pełne wyrazu, szeroko otwarte oczy ciemnobrązowego koloru. Oczy nie mogą być ani wyłupiaste, ani też zbyt głęboko osadzone. Zez rozbieżny lub oczy z plamkami w różnych kolorach są dopuszczalne u arlekinów lub u psów maści popielato-szarej, u których są one zazwyczaj typowe.
Wady: Oczy zbyt małe, zbytnio okrągłe lub dzikiego wyrazu. Powieki bez pigmentacji.
Wady dyskwalifikujące: Zez rozbieżny u maści innych niż arlekin lub popielato-szara; różowe plamki na powiekach.

Zęby:: Kły mocne, uzębienie kompletne. Zęby szczęki górnej pokrywają zęby żuchwy, j pozostając z nimi w kontakcie. Dopuszczalny jest zgryz cęgowy.
Wady dyskwalifikujące: Przodozgryz lub tyłozgryz.

Uszy: Dość krótkie, umiarkowanie szerokie u nasady, osadzone na szczycie czaszki niezbyt blisko siebie, ani też niezbyt szeroko osadzone po bokach głowy. Zazwyczaj kopiowane, lecz uszu nie przycinanych (o ile są prawidłowo osadzone) nie uważa się za wadę. Przy pozostałych cechach równorzędnych preferowane są uszy kopiowane oraz poprawnie noszone. Dolna część ucha naturalnego musi być postawiona i ruchliwa. W przypadku idealnym górna jedna trzecia lub górna połowa ucha musi opadać do przodu lub na bok w sposób symetryczny dla obydwu uszu.
Wady: Uszy osadzone zbyt nisko, źle noszone, grube, ciężkie, płasko opadające po bokach głowy, uszy noszone w sposób asymetryczny. Uszy naturalnie postawione stanowią poważną wadę.
Szyja:Raczej długa, dość umięśniona, dobrze osadzona w łopatkach.
Wady: Szyja źle osadzona, gruba, zbyt długa, źle osadzona na łopatkach.

Łopatki: Dość długie, umiarkowanie nachylone, koniec łopatki wyraźnie wystający na tle linii wierzchniej.
Wady: Łopatka zbyt prosta lub zbyt krótka.

Korpus: Smukła budowa kostna. Grzbiet dość długi, lecz dobrze podtrzymywany; lędźwia krótkie i lekko wysklepione. (Wydaje się, że bardziej niż w rzeczywistości, gdyż włos jest zwykle gęstsza z tyłu i na zadzie.) Zad raczej krótki i dość opadający, jedynie lekko opuszczony w dół, żebra lekko zaokrąglone. Klatka (w części dolnej) umiarkowanie rozwinięta, schodząca w dół do poziomu łokci, rzadko niżej.
Wady: Ciężka budowa ciała. Sylwetka kwadratowa. Pozioma linia grzbietu. Grzbiet karpi.

Ogon:Obficie owłosiony, z wydatnym piórem, niezbyt długi, osadzony raczej nisko, haczykowato wygięty na końcu. Gdy pies czuwa ogon nie może podnieść się ponad linię grzbietu. Wiele osobników ma ogony kopiowane. Niektóre mają ogony naturalnie szczątkowe, które nigdy nie były kopiowane.
Wady: Ogon źle noszony lub bez haczyka na końcu.

Kończyny przednie:Smukłe, muskularne, pokryte pierzastym włosem, zaznaczone stawy nadgarstkowe. Wady: Podwójne ostrogi. Wadliwe ustawienie nóg.

Kończyny tylne: Udo umięśnione lecz jedynie nieznacznie wypukłe. Stawy skokowe smukłe, nisko położone, dość wygięte i czasami trochę zbliżone do siebie, głównie u psów urodzonych i chowanych w górach. Kątowanie umiarkowane. Psy o włosie półdługim mają kończyny bez frędzli.
Kończyny tylne mogą być pozbawione lub mogą posiadać pojedyncze lub podwójne ostrogi. Ostrogi są starą cechą charakterystyczną ras pasterskich. Osobniki z ostrogami powinnybyć preferowane. Wady: Stęp prosty, brak giętkości w stawach.

Łapy: Smukłe, dość płaskie, o zaakcentowanym owalnym kształcie. Poduszki ciemne. Pazury małe, twarde oraz pokryte włosem wchodzącym pod stopę i pomiędzy palce.
Wady: Stopy grube; stopy kocie; pazury długie, białe.

Skóra: Cienka, często znakowana w ciemne pasemka niezależnie od barwy szaty.

Włos:Włos długi lub półdługi, lecz zawsze gęsty, prawie płaski lub lekko falisty, grubszy i bardziej wełnisty na zadzie i na udach; rodzaj włosa można określić jako pośredni pomiędzy włosem kozim, a wełną owczą. Na kufie krótszy włos wąsów, brody, po bokach kufy oraz na policzkach kładzie się (jest zmierzwiony) od przodu ku tyłowi. Oczy muszą być widoczne i nie zakryte włosem.
Wady: Włos zbyt obfity na głowie, szczególnie gdy zakrywa on oczy oraz na kufie gdy wygląda on jak wąsy u gryfona. Zły struktura włosa. Włos lokowaty lub kędzierzawy.

Maść: Mniej lub bardziej ciemno płowa z domieszką włosów czarnych oraz czasami z odrobiną włosów białych na klatce i na stopach; mniej lub bardziej jasno szara, często z bielą pojawiającą się na głowie, klatce i na stopach; arlekin w zróżnicowanych odcieniach.
Maść czarna oraz czarna z białymi znakami nie występuje powszechnie. Preferowana jest szata jednolita kolorystycznie.
Wady: Zbyt wiele lub zbyt duże białe pasma. Szata czarna z brązem na głowie i na nogach (określana jako bas rouges, czerwone skarpetki).