Łajka wschodniosyberyjska

przez | 31 marca, 2015

Łajka wschodniosyberyjska

Pochodzenie: Rosja.

Użytkowanie: wielostronny pies myśliwski, pies zaprzęgowy i pociągowy,

Klasyfikacja FCI: grupa 5 – szpice i psy ras pierwotnych sekcja 2 – nordyckie psy myśliwskie. Rasa poddawana próbom pracy.

Krótki rys historyczny:
Łajka wschodniosyberyjska została wyhodowana w lasach wschodniej Syberii i Dalekiego Wschodu przez krzyżowanie łajek ewenckich, lamuckich, amurskich i innych.

Wrażenie ogólne: Pies o masywnej konstytucji; silny kościec, dobrze rozwinięte mięśnie.

Ważne proporcje: Format – indeks (długość tułowia x 100 : wysokość w kłębie) u psów 104 :108, u suk 106 : 110.

Zachowanie i charakter: Zrównoważony, pełen życia.

Głowa: Mózgoczaszka klinowata, szeroka w części górnej. Wyraźny guz potyliczny.

Stop: przejście od mózgoczaszki do kufy łagodne.

Trzewioczaszka:
Nos czarny; brązowy dopuszczalny u psów białych i jasnożółtych.

Kufa: długość kufy niemal równa długości czaszki. Górne linie czaszki i kufy przebiegają równolegle. Kufa z profilu klinowata. Fafle suche i przylegające.

Uzębienie: zęby mocne, białe, zgryz nożycowy. Oczy nieduże, owalne, ustawione ukośnie, ciemne. Uszy stojące, trójkątne.

Szyja: muskularna, niemal tej samej długości co głowa.

Tułów: Kłąb dobrze rozwinięty; najwyższy punkt linii górnej. Lędźwie szerokie, muskularne, słabo wysklepione.
Zad szeroki, stosunkowo długi, lekko opadający. Klatka piersiowa głęboka, szeroka, muskularna. Brzuch lekko podciągnięty.

Ogon: Sierpowaty lub pierścieniowaty; sierpowaty noszony uniesiony lub zagięty do przodu; wąski ogon pierścieniowaty przylega ciasno do zadu lub pośladków. Ogon sięga do stawu skokowego; może być o l – 2 cm krótszy.

Kończyny: Kończyny przednie proste i równoległe. Kąt między łopatką a ramieniem wynosi 90 – 100°. Kończyny przednie są nieco krótsze od połowy wysokości w kłębie. Śródręcze lekko pochylone. Kończyny tylne proste i równoległe z dobrze zaznaczonym katowaniem stawów; śródstopie niemal pionowe. Mogą występować wilcze pazury. Stopy prawie okrągłe.

Chód: typowy to galop na przemian z kłusem.

Skóra: gruba, bez fałd.

Okrywa włosowa:
Włos
długi. Włosy szczeciniaste grube, gęste, proste. Na szyi i łopatkach tworzy się kołnierz, a u psów grzywa na kłębie. Podszerstek gęsty i miękki.
Umaszczenie: pieprz z solą, białe, szare, czarne, czerwone lub brązowe we wszystkich odcieniach; cętkowane, nakrapiane; na kończynach dopuszczalne drobne plamki (nakrapianie) w różnych kolorach.

Wielkość: Wysokość w kłębie: psy 55-63 cm, suki 53 – 61 cm