Cao da Serra da Estrela

przez | 23 marca, 2015

Cao da Serra da Estrela

KRAJ POCHODZENIA: Portugalia.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 20.12.1966.

PRZEZNACZENIE: Owczarek z Serra da Estrela jest nierozłącznym towarzyszem pasterzy i niezawodnym stróżem stada, które broni z uporem przed wilkami i złodziejami. Pilnuje wspaniale domu i zagrody, ceniony jest też jako pies obrończy i używa się go nawet jako doskonałego psa pociągowego.

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Od niepamiętnych czasów owczarek ten zadomowił się w okolicy gór Serra da Estrela (łańcuch górski na północy Portugalii). Prawdziwe pochodzenie tej rasy gubi się jednak w odległych czasach; z pewnością należy ona do najstarszych na Półwyspie Iberyjskim. Psa tego można spotkać u podnóża gór jak również na najwyżej położonych halach, przede wszystkim w lecie, gdy po stopnieniu śniegu bydło wyganiane jest na hale, które zaczynają porastać trawą, podczas gdy na niżej położonych terenach jest ona wypalana przez słońce. Psy towarzyszą stadu, pilnują go i bronią przed dzikimi zwierzętami. Psy tej rasy można także spotkać w innych okolicach, szczególnie w regionach centralnych, gdzie sprowadzane są szczenięta z terenów górskich, lub rasa hodowana jest przez hodowców pochodzących z Serra da Estrela.

ZACHOWANIE I CHARAKTER: Owczarek Serra da Estrela jest psem o żywym usposobieniu i imponującym wyglądzie. Jego spojrzenie jest inteligentne, spokojne i pełne wyrazu. Jego pewne, czasami groźne zachowanie w stosunku do obcych nakazuje szacunek; z drugiej strony jest bardzo przywiązany do pasterza, swego pana.

WRAŻENIE OGÓLNE: Molosowaty pies w typie mastifa, zwarty i krzepki. Harmonijny, o doskonałej konstrukcji, to doskonałe wyważenie całości świadczy o długiej tradycji hodowania w czystości rasy.

GŁOWA: Mocna, duża, długa i lekko wypukła, o dobrze rozwiniętych szczękach. Dobrze osadzona i proporcjonalna w stosunku do tułowia, dobre proporcje kufy do czaszki, wszystkie elementy doskonale wyważone. Czaszka i policzki pokryte przylegającą skórą.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka:
Czoło i czaszka dobrze rozwinięte, zaokrąglone i lekko wypukłe. Guz potyliczny niewidoczny.
Stop: Słabo zaznaczony, mniej więcej w takiej samej odległości od czubka nosa jak od guza potylicznego.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos:
Zawsze ciemniejszy niż maść szaty, pożądany czarny. Nozdrza skierowane do przodu, szerokie i dobrze rozwarte.
Kufa: Długa, zwężający się ku końcowi, ale nie szpiczasta; prawie prosta, jedynie na końcu nieznacznie wypukła (nos lekko orli).
Szczęki: O wyraźnych konturach; fafle duże, ale nie grube i nie wiszące, ściśle przylegające. Błona śluzowa pyska i podniebienia oraz brzegi warg pigmentowane intensywnie na czarno. Mocne zęby, białe, dobrze osadzone.
Oczy: Osadzone poziomo, owalne, średniej wielkości, dobrze rozwarte. Wyraz spokojny i inteligentny; preferowany kolor – ciemnego bursztynu; powieki ściśle przylegające, z czarnymi obwódkami; łuki nadoczne lekko zaznaczone.
Uszy: W stosunku do całości małe (11 cm długości na 10 cm szerokości), cienkie, trójkątne, na końcach zaokrąglone; zwisające, średnio wysoko osadzone; noszone nieco do tyłu z widoczną w niewielkim stopniu wewnętrzną stroną małżowiny. Dopuszczalne są uszy kopiowane, lecz preferowane ucho naturalne.

SZYJA: Prosta, krótka i gruba; osadzona dobrze między łopatkami; nieco dłuższy włos na podgardlu.

TUŁÓW:
Linia górna:
Linia grzbietu prawie pozioma, grzbiet pożądany krótki; lędźwie szerokie, krótkie, dobrze umięśnione i dobrze związane z lekko opadającym zadem.
Klatka piersiowa: Dobrze zaokrąglona, ale nie beczkowata, szeroka, długa i głęboka.
Linia dolna: Brzuch niezbyt wydatny, proporcjonalny do całości; linia dolna powinna stopniowo wznosić się od mostka do pachwiny.

OGON: Nie kopiowany, długi, w spoczynku sięgający do stawu skokowego. Gruby, o kształcie zakrzywionej szabli, średnio wysoko osadzony, obficie owłosiony, odmiany długowłose mają na zakończonym haczykowato ogonie chorągiew. Ogon noszony poniżej linii grzbietu, u spokojnego psa opada naturalnie między udami; u psa podnieconego lub w ruchu noszony powyżej linii grzbietu, zawinięty do góry, skierowany do przodu, na boki lub do dołu.

KOŃCZYNY PRZEDNIE I TYLNE: Całkowicie pionowe gdy pies stoi swobodnie; przedramię i podudzie w swym przekroju prawie cylindryczne. Kości dobrze rozwinięte, dobrze umięśnione i mocne. Stawy mocne o średnim kątowaniu umożliwiającym swobodny ruch. Staw skokowy dość nisko osadzony, o średnim kątowaniu, ustawione w płaszczyźnie podudzia.

ŁAPY: Odpowiednie do wielkości psa, dobrze zbudowane, ani zbyt okrągłe ani zbyt długie, o kształcie pomiędzy łapą kocią a zajęczą, nigdy nie mogą być płaskie. Palce grube i ściśle przylegające; powierzchnie między palcami i pomiędzy opuszkami pokryte obficie włosem. Opuszki duże i twarde. Pazury ciemne, dobrze rozwinięte. Psy mogą mieć pojedyncze lub podwójne wilcze pazury.

CHÓD: Ruch normalny, swobodny.

SZATA:
WŁOS:
Mocny, lekko – ale nieprzesadnie – szorstki, podobny do koziego; gładki lub lekko falisty, ściśle przylegający prawie na całym tułowiu; bardzo gęsty zarówno u odmiany długowłosej jak krótkowłosej. Normalnie włos ma w różnych miejscach różną długość: na kończynach, poniżej łokci i stawu skokowego i na głowie włos jest krótszy i bardziej gęsty, na uszach od nasady do końców włos staje się krótszy, jednocześnie delikatniejszy i bardziej miękki, na ogonie dłuższy, u odmiany długowłosej ogon jest owłosiony gęsto i grubo, powinien tworzyć chorągiew, jest dłuższy również na szyi, na podgardlu obfity, uda i tylna strona przednich kończyn, szczególnie u odmiany długowłosej, pokryte są obfitym piórem. Podszerstek złożony jest z delikatnych, krótkich, gęsto stojących włosów, wplecionych u nasady we włosy szorstkie. Normalnie podszerstek, szczególnie u odmiany długowłosej, ma kolor jaśniejszy niż włos okrywowy.
MAŚĆ: Dopuszczalne umaszczenie płowe, wilczaste lub żółte, jednolite lub z białymi znaczeniami.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy 65 do 72 cm Suki 62 do 68 cm

WYMIARY I MASA CIAŁA:

Głowa
Długość czaszki 13,5 do 14,5 cm
Szerokość czaszki 12,5 do 14,0 cm
Długość kufy 12,0 do 13,0 cm
Klatka piersiowa
Obwód klatki piersiowej 75,0 do 80,0 cm
Szerokość klatki piersiowej 18,0 do 20,0 cm
Głębokość klatki piersiowej 28,0 do 29,0 cm
Linia górna
Długość grzbietu 63,0 do 65,0 cm
Szerokość tułowia 12,0 do 15,0 cm
Długość
Tułowia 68,0 do 73,0 cm
Ogona 40,0 do 45,0 cm
Wielkość
Wysokość w kłębie 62,0 do 72,0 cm
Długość kończyny przedniej 34,0 do 37,0 cm
Wysokość w zadzie 67,0 do 69,0 cm
Masa ciała
Psów 40,0 do 50,0 kg
Suk 30,0 do 40,0 kg

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
Głowa: Zbyt wąska, zbyt długa lub szpiczasta.
Nos: Bardzo jasny lub plamisty.
Zgryz: Przodozgryz i tyłozgryz.
Oczy: Oko szkliste, oczy różnej wielkości.
Uszy: Źle osadzone, bardzo duże, mięsiste lub okrągłe.
Ogon: Kopiowany, szczątkowy, wrodzony brak ogona.
Szata: Albinizm, gatunek szaty niezgodny z wzorcem.
Nadwaga
Wielkość: Powyżej górnej (gigantyzm) i poniżej dolnej granicy wzrostu (nanizm); dopuszczalna tolerancja 4 cm