Zaraza kotów (parwowiroza, panleukopenia kotów) objawia się biegunką. Jak potwierdziły ostatnie badania, mogą ją wywoływać wirusy kilku rodzajów: 1) par-vovirus kotów (feline parvovirus -FPV; proponowana nazwa choroby – pan-leukopenia kotów), 2) jelitowy korona wirus kotów (feline enteric coronavirus -FECV; proponowana nazwa choroby – koronawirusowe zapalenie jelit kotów), 3) rotawirusy. Z nowszych danych wynika, że możliwe jest jednoczesne zakażenie wirusami dwu lub więcej rodzajów; stąd złożoność i trudność ustalania objawów dawnej „zarazy kotów”.
Szczepienie przeciw zarazie kotów (parwowirozie, panleucopenia infectiosa) w Niemczech jest obowiązkowe. Ktokolwiek był świadkiem tragicznej śmierci młodego lub dorosłego kota zaatakowanego przez tę chorobę, zrozumie sens tego przepisu.
W zasadzie nie można ochronić kota przed wszechobecnymi wirusami. Jeśli w hodowli wystąpiła zaraza kotów, to wszystkie pochodzące z niej kocięta są nosicielami choroby. Sytuacja staje się szczególnie groźna, gdy najpóźniej w dwunastym tygodniu życia, znikną przeciwciała dostarczane przez matkę. Kocięta z hodowli nie zakażonej natomiast są wobec obcego agresywnego wirusa całkowicie bezbronne. Wyjściem z tej sytuacji może być jedynie szczepienie.
• Młode koty: kocięta w wieku mniej więcej 8 tygodni powinny otrzymać pierwsze szczepienie ochronne u hodowcy. Drugie szczepienie powinien przeprowadzić nowy właściciel po upływie następnych 2-4 tygodni. Jeśli zaraza kotów (panleucopenia infectiosa) dawno nie występowała w hodowli, zaleca się wykonanie drugiego szczepienia po dłuższej przerwie, tj. po czterech tygodniach. Kocięta osiągnęłyby wówczas wiek 12 tygodni. W razie wystąpienia choroby w hodowli, o czym hodowca powinien poinformować nabywcę, drugie szczepienie należy przeprowadzić wcześniej, tj. po upływie 2 tygodni (w wieku 10 tygodni). Szczepionka chroni przed chorobą przez dwa lata.
• Dorosłe koty: z chwilą, gdy dorosły kot pojawi się w naszym domu, musimy zaraz zajrzeć do jego „książeczki szczepień”. Jeśli był szczepiony przed upływem okresu krótszego niż dwa lata, to jest zabezpieczony przed chorobą. Następne szczepienie trzeba wykonać po 2 latach od poprzedniego i termin ten od razu zanotować w kalendarzu.
Jeśli szczepienie przeprowadzono około 2 lat temu, należy kota w ciągu 2-3 tygodni zaszczepić, kiedy tylko się zadomowi.
A jeśli nowy członek rodziny pojawił się bez „książeczki”, jako przybłęda? Wówczas trzeba zaszczepić go po krótkim czasie aklimatyzacji i mieć nadzieję, że wszystko odbędzie się pomyślnie. Jest to podstawowe szczepienie uodporniające. U dorosłych zwierząt jego działanie trwa dwa lata. Nie należy wierzyć wątpliwym znawcom, którzy twierdzą, że starsze zwierzęta nie zapadają na zarazę kotów. Każdy lekarz weterynarii zaprzeczy temu błędnemu twierdzeniu i poda wiele przykładów z własnej praktyki.
Plan szczepień
Zaraza kotów, katar koci (Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy) i wścieklizna
Szczepienie podstawowe – koty dorosłe
po zaaklimatyzowaniu zaraza kotów + katar koci, wścieklizna lub zaraza kotów + wścieklizna
4 tygodnie później katar koci
Szczepienie powtórne – wszystkie zwierzęta
co roku wścieklizna,katar koci
co dwa lata zaraza kotów
W szczególnych przypadkach (zwierzęta zranione lub chore) i w razie szczególnego zagrożenia infekcją lekarz weterynarii zaproponuje odpowiednie zmiany w tym planie.
Zaraza kotów
