Łajka zachodniosyberyjska

Łajka zachodniosyberyjska

Pochodzenie: Rosja

Użytkowanie: wielostronny pies myśliwski, pies zaprzęgowy i pociągowy,

Klasyfikacja FCI: grupa 5 – szpice i psy ras pierwotnych sekcja 2 – nordyckie psy myśliwskie. Rasa poddawana próbom pracy.

Krótki rys historyczny:
Rasa ta jest wynikiem krzyżowania blisko ze sobą spokrewnionych łajek chantejskich i mansejskich z psami rosyjskich myśliwych na północy Uralu i w zachodniej Syberii. Poza tymi wybitnymi terenami myśliwskimi na obszarze swego pochodzenia rasa ta jest bardzo rozpowszechniona w środkowej Rosji. Psy te są tam bardzo liczne i hodowane w dużych ośrodkach. Na wielu obszarach łowieckich istnieją specjalne zagrody dla łajki zachodniosyberyjskiej.

Wrażenie ogólne: Pies średniej wielkości, suchy, silnej budowy. Dobrze rozwinięty kościec nie jest ani masywny, ani gruby. Umięśnienie silne i dobrze rozwinięte.

Ważne proporcje: Format – indeks (długość tułowia x 100 : wysokość w kłębie) u psów 103 : 107, u suk 104 : 108.

Charakter: Pies zrównoważony, żwawy.

Głowa: sucha.

Mózgoczaszka: Czaszka kształtem zbliżona do trójkąta równoramiennego.

Stop: przejście od czaszki do kufy stopniowe, stop słabo zaznaczony.

Trzewioczaszka: Kufa długa, spiczasta. Fafle suche, dobrze przylegające.
Zgryz: zęby białe i duże; zgryz nożycowy.
Oczy owalne, ustawione ukośnie, ciemne.

Uszy wysoko osadzone, spiczaste, stojące.

Szyja: umięśniona, sucha.

Tułów: Kłąb silnie zaznaczony. Grzbiet mocny, prosty. Lędźwie krótkie, elastyczne. Zad szeroki, muskularny, lekko opadający. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta. Brzuch lekko podciągnięty.

Ogon: Ciasno zwinięty ogon pierścieniowaty, noszony nad grzbietem lub nad pośladkami.

Kończyny:
Kończyny przednie:
Przedramię długie.
Łopatka muskularna, ustawiona ukośnie.
Śródręcze niedługie, lekko pochylone.
Kończyny tylne muskularne, silne, z dobrze zaznaczonym katowaniem stawu skokowego. Wilcze pazury powinny być usunięte. Stopy owalne, wysklepione, z ciasno zwartymi palcami.

Chód: Typowy chód to krótki kłus na przemian z galopem.

Skóra: gruba, bez fałd.

Okrywa włosowa:
Włos:
twardy włos ościsty i dobrze wykształcony podszerstek. Włos okrywowy prosty, gruby. Dzięki dobremu, gęstemu podszerstkowi jest nieco odstający i wygląda bogato. Włos jest krótki na głowie, uszach, przedzie kończyn. Na kłębie, szyi i z tyłu kończyn włos jest dłuższy; na policzkach tworzy bokobrody, a na szyi kołnierz. Kończyny z tyłu z lekkimi piórami.

Umaszczenie: białe, pieprz z solą, czerwone lub szare we wszystkich odcieniach. Dopuszczalna czerń oraz srokatość z łatami tego samego koloru.

Wielkość: Wysokość w kłębie: psy 54 – 60 cm, suki 52 – 58 cm.